از دست تو ای روزگار...

روزگار پخته چه زخم های مختلف که در چنته ندارد. انباشته بر تجربه تمام زخم های قبلی و ما چه خام، چه خوش خیال که با لبخند آغاز می کنیم و با اشک ادامه می دهیم و با خون به پایان می بریم...