چه شیرین بود و گرم...

به شیشه های مات ها می کردم. به صورتیِ شکوفه هایِ تازه شکفته یِ بادام نگاه می کردم. اشک به چشمانم می دوید. پس می زدم. خنده به لب می جهید. رهایش می کردم. در حافظ خوانی به "بارِ دل مجنون و خَمِ طُرّه ی لیلی" رسیده بودم...

خسته ترینم.......